Veronique en Bea: voor AMO / ABaCus naar Ghana
In het najaar van 2018 verblijven Veronique van der Horst en Bea van den Heuvel twee maanden in Ghana. Twee ervaren leerkrachten die hun kennis en onderwijservaring in willen zetten en willen delen op een aantal modelscholen van het AMO Programma. Een geweldige ervaring, zowel voor de leerkrachten in Ghana als voor Veronique en Bea zelf.
Stichting ABaCus en het AMO Programme zijn heel blij met hun komst naar de scholen in Ghana en hun grote inzet daar. Heel veel dank Veronique en Bea!
Hieronder een greep uit hun vele ervaringen gedurende deze periode door Veronique op papier gezet.
Begin september start ons verblijf in Ghana bij Henk en Joa Bosch in Accra. Na een hartelijke ontvangst, begint het de volgende dag echt met een korte training over de cultuur in Ghana en de materialen van AMO. Dit geeft ons een mooi beeld van het land en zijn gewoontes, maar ook inzicht in de ontwikkeling van de leermiddelen.
Vervolgens gaan wij naar Abepotia, waar de werkplaats van het AMO Programme staat. Een aantal dagen werken we mee en volgen zo het productieproces intensief: verven, schuren en aflakken. De ene dag zijn we helemaal blauw als een smurf, de andere dag zo groen als de hulk. Maar wat hebben we een plezier gehad met de mensen daar. En werken!!!!!! van 8 uur in de morgen tot 5 uur in de middag soms zonder pauze. Die is er wel ( er wordt heel goed voor de mensen daar gezorgd ) maar sommigen willen dat niet.
Ze zijn allemaal trots op “hun” fabriek en het materiaal dat zij daar maken.
We hebben er een ontzettend leuke week gehad. En veel geleerd over hoe de materialen ontwikkelden gemaakt worden.
Op13 september brengen Joa en Henk ons naar Ho voor het bezoek aan de eerste school waar we een week zullen verblijven. De school ligt iets buiten Ho, in Adaklu aan de voet van een prachtige berg. De school is klein met een zeer enthousiast team. Bij de workshop zijn de leerkrachten erg betrokken en komen ze met mooie ideeën over het materiaal.
De dagen erna zijn we bij hen in de klas geweest en hebben samen met hen met het materiaal gewerkt. Hier zat wel verschil in qua niveau. Bea ging naar de klassen 3, 4, 5 en 6.
Veronique naar KG(Kindergarten) 1 en 2 en naar klas 1 en 2.
De beide leerkrachten van de KG waren zeer enthousiast en zo lief voor die kleintjes.
Zij werkten veel met het materiaal in de klas, maar hadden even wat ideeën nodig om er meer mee te kunnen doen. De leerkrachten van klas 1 en 2 vielen wat tegen. Vooral die van 2. Die dacht als ik nu maar wat laat zien zal het wel goed zijn. Zij werkte klassikaal met 1 stuk van het materiaal als voorbeeld. De optelmachine ( addition machine)
De volgende dag samen met haar in tweetallen gewerkt met voor ieder tweetal een
addition machine. Voor de leerkracht van klas 1 is het moeilijk om het curriculum van de school los te laten en mogelijkheden te zien waar het leermateriaal ingezet kan worden.
Bij Bea in de hogere klassen was het volop genieten. Die leerkrachten van klas 4, 5 en 6 zetten het materiaal breed in bij hun lessen. Dit zijn echt de kartrekkers voor de school. Zij lieten zien hoe en waar het materiaal voor bedoeld is.
Het was een super leuke leerzame week voor iedereen. ( dus ook voor ons).
De week daarop gaan we naar een andere school in Ho en daar hebben we andere ervaringen. De leerkrachten zijn erg vriendelijk, maar weten niet goed wat er van hen verwacht wordt.
De klassen zijn er erg klein dus super geschikt om met materialen in groepjes of 2 tallen te werken. Toch is dit niet een vanzelfsprekendheid voor hen.
Wij hebben de indruk dat het hoofd, Madam Vivian, de materialen besteld heeft zonder het team hierover geïnformeerd en erbij betrokken te hebben en dat er tot nu toe weinig mee gedaan is. Halverwege de week geven wij aan alle leerkrachten een workshop, maar het is moeilijk om de leerkrachten mee te krijgen. Jammer! Ons bezoek heeft nu niet het gewenst resultaat gehad, terwijl op deze school door de kleine groepen alle voorwaarden om met de materialen te werken aanwezig zijn.
Op zondag 30 september vliegen we naar Tamale. We zullen hier ruim 2 weken zijn om verschillende scholen te bezoeken.
We beginnen op maandag met de Bamvim Presby school. Eerst naar de KG (de kleutergroepen). De KG heeft 3 groepen en heeft een afzonderlijk gebouw, ongeveer 3 km. van de primary school. De leerkrachten zijn erg aardig en geven aan dat ze blij zijn dat wij er zijn. De school is erg arm en heeft heel weinig middelen. Kinderen zitten op houten bankjes die bijna allemaal kapot zijn. Wel zijn er materialen van AMO en daar werken ze ook mee.
Daarna zijn we naar de primary school gegaan. Dat is in onze ogen echt DRAMA.
Niet vanwege de leerkrachten, die zijn erg vriendelijk en toegankelijk, maar vanwege het gebouw. De kinderen zitten met gemiddeld 65 kinderen in een kleine ruimte gepropt. Er is zelfs een klas met 84 kinderen. De leerkrachten maken veel goed, die willen echt wel, maar wat kun je in zo’n situatie.
Tot onze verbazing staat er op hetzelfde terrein nog een KG. Een prachtig gebouw met 2 klassen, heel mooi ingericht. Ook is er buiten speelgoed als een schommel een wip en een draaimolen. De headteacher legt ons uit dat ouders het een bezwaar vonden dat de KG zo ver van de primary school af stond. Een organisatie, Actionaid, heeft dit opgepakt en mogelijk gemaakt dat er voor de kleuters een nieuw gebouw gerealiseerd is. Ook heeft Actionaid de ALM’s van het AMO Programme besteld.
Wij besluiten om op deze school 2x een workshop te geven. 1 voor de beide KG’s en 1 voor de klassen 1,2, 3 en 4. De workshop bij KG verloopt geweldig. Vooral de headteacher brengt hele mooie ideeën in en er zijn een aantal teachers die dit ook doen. Iedereen is betrokken en enthousiast.
Ook de dagen die wij daarna bij hen in de klas met de materialen werken, zijn goed.
De 2e workshop is ook heel inspirerend,. Ook hier is het met name de headteacher van de
primary school die heel creatief denkt en met super goede ideeën komt. De betrokkenheid van alle leerkrachten is groot.
De dagen daarna wonen we ieder 2 lessen bij. Wat we zien is mooi en de leerkrachten hebben goed begrepen hoe de materialen in te zetten.
De week daarop lopen de plannen niet zoals gedacht was. Ons wordt op vrijdag door Jasper Maas ( bij hem verblijven wij in het guesthouse en hij heeft contacten bij de scholen van de Presby church) verteld dat wij die komende week niet op de school in Nyarizee terecht kunnen. Door de regionale Presby Church is een education week georganiseerd waar alle leerkrachten van de Presby Scholen verwacht worden. Ook voor Jasper is deze gang van zaken een onaangename verrassing. Maar Jasper heeft kunnen regelen dat de workshop wel op donderdag gegeven kon worden. Helaas: de dag ervoor belt de school af en wordt de training verplaatst naar de volgende week. Het materiaal is nieuw voor de leerkrachten van de school. Met inzet van de Prexbyteriaanse kerk is het startgeld om een modelschool te kunnen worden bijeen gespaard en is onlangs door AMO het materiaal geleverd. De workshop waarin het materiaal geïntroduceerd wordt, valt na alle tegenslag van de voorgaande week, niet tegen. De leerkrachten zijn wat stil, maar zeker wel betrokken en komen met mooie ideeën. Er is dan nog maar een dag over om de klassen in te gaan. Bea is naar 3 en 4 gegaan en ik naar 1 en 2. Wij zijn verrast door wat wij zien. Het is de eerste keer dat de leerkrachten deze materialen in de klas kunnen inzetten en wij zien al hele goeie dingen.
We zijn al met al maar 2 dagen op deze school geweest terwijl er 8 voor gereserveerd waren. Dat is jammer, maar zo verlopen plannen soms in Afrika.
De tussenliggende zijn niet helemaal verloren. Jasper kent nog een paar scholen waar ook belangstelling is voor de materialen. Daarmee hebben we afspraken gemaakt en demonstraties gegeven.
Op 20 oktober vliegt Bea terug naar huis. Na 7 weken intensief te hebben samengewerkt valt het afscheid zwaar. Het is fijn als je zo’n project samen kunt doen. Je kunt overleggen en samen beslissingen nemen als iets anders loopt dan gepland.
Ik zelf blijf nog even; mijn dochter komt en samen gaan wij nog een rondreis door Ghana maken. Het is een geweldige ervaring voor ons beiden geweest in een prachtig land vol tegenstellingen, maar met ongelofelijk lieve, open mensen.
Bea van den Heuvel en Veronique van der Horst